Nordsjøvegen

We volgen het Noordzeepad hier, via weg 44. Vanuit Lindesnes westwaarts. Een slingerende weg, met gele bermen van de bloeiende paardebloemen, snelstromende beekjes, granieten bergen, lieflijke dorpjes met witte houten huizen en in bloei staande bloesembomen. Niet verkeerd!

In het stadje Flekkefjord bezochten we Hollanderbyen, de Hollandse wijk. Niks Hollands aan en beter te doen als je een Smart hebt dan een camper. We vervolgden onze weg naar het eiland Hidra. Ferry over en je bent op het Noorse Texel. Een eiland met 600 inwoners, met dorpjes waarop je volgens Trotter meteen verliefd op wordt. Smalle weggetjes, witte huisjes, lieflijke dorpjes, schattige witte houten kerkjes. En daarnaast natuurlijk de prachtige fjorden.

We camperden aan het haventje van het dorpje Kirkehamm met schitterend uitzicht op het haventje door de voorruit en op een fjord door de achter raampjes, en waar we heerlijk een wijntje dronken in onze Amerikaanse schommelstoeltjes met dit oogverblindende uitzicht.

In de ochtend togen we lopend op pad om een batterij te bezoeken van de Duitsers uit WOII, maar dit bleek een fikse klim een berg op. Nou, dan maar niet. We spraken diverse oude eilanders, allemaal even vriendelijk. Eentje vroeg of we wat wilden komen drinken en dan vertellen over Nederland. Tja. Niet gedaan.

We namen het pontje terug naar het vaste land. Moesten wel even wachten. Lunchpauze. In de tussentijd stapte een Noor uit zijn auto om zijn hengeltje uit te gooien. Tja, wat moet je anders. We zagen hem twee keer een forel uit het water slepen in die korte tijd. Ik keek nog even veelbetekenend opzij naar de bestuurder, maar nee hoor, geen visje vanavond op de bbq.

Op het vasteland vervolgende we route 44, de Noordzeeroute. We kwamen in het Magma Geopark. Werkelijk heel bijzonder. Unesco Global Geopark. Anderhalf miljoen jaar geleden drukte het gebergte (groter dan de Himalaya) alles naar beneden, waardoor magma ontstond. Steen smolt. Inmiddels zijn de gebergten geminimaliseerd en is de magma uiteraard afgekoeld, maar zichtbaar geworden. Je ziet terug in dit gebied hoe de magmastromen hebben gelopen. Het mineraal van dit gesteente is uniek en verder alleen terug te vinden op de maan. Hoe cool is dat!

Tijdens het rijden waanden we ons ook op een andere planeet. Nou ja, de maan dus. Ik zal een foto plaatsen, maar het doet geen recht aan hoe het hier is als je erdoorheen rijdt.

We probeerden nog of we de Brufjellhalene konden lopen, een spannend pad met prachtige uitzichten. Met voor de diehards op het einde ijzeren ladders aan de rotsen. We begonnen goedgemutst. Maar toen we de moeilijkheidsgraad voor ons neus zagen, besloten we toch maar om te keren. Het was klimmen en klauteren. Met een chauffeur die een arm heeft die niet kan buigen, maar wel breken, leek dit ons geen slim idee. Dus weer verder! Toch een mooi wandelingetje door een pittoresk dorpje zo.

Onderweg verderop in dit magnifieke gebied kwamen we uit op een parkeerplaats bij een herdenkingsplek uit WOII. Hier is een Duits schip onderschept met honderden Engelse krijgsgevangenen. Er is een monument waar ze volgende week (17 mei) weer een herdenking houden. Indrukwekkend.

We hebben onze camper hier voor de nacht geparkeerd. Er is een toiletgebouwtje bij met grasdak en we worden omringd door de majestueuze bergen van het maanmineraal.

Het weertje is ons daarbij goed gezind. Volop zon vandaag (en gisteren) en prima temperatuurtje. Korte mouwen en de stiekem meegenomen korte broeken kwispelen in de kastjes.

Morgen weer verder op deze spannende route, de Nordsjøvegen.

Lindenes - Hidra 82 km

Hidra - Jøssingfjord 43 km