Langs de Pagasetische Golf

Vanaf de camping in Litochoro zag ik op maps dat je via het strand naar het plaatsje kon lopen en je boven aan de weg gyros kunt eten. Niet in Griekenland zolang je geen gyros hebt gegeten, nietwaar?

Leuk bedacht, maar het strand werd al gauw een keiengebeuren, waarbij we ons al strompelend en struikelend niet lieten kennen. Blij dat we aan het eind waren, waar een oude vriendelijke Griek ons liet weten dat hij de beste gyros van de wereld had. In zijn shack. Terwijl je dan je zo zwaar bevochten pita gyros eet, zit een zestal katten je continu jaloers aan te kijken. Dat is ook Griekenland.

Ook al weer menig zwerfhond tegengekomen….. Ze liggen voornamelijk te slapen, zodat ze in de nacht lekker kunnen blaffen.

Na Litochoro reden we naar Kato Gatzea, waar we vorig jaar ook waren. Nu de camping ernaast, Camping Hellas International, omdat zij de prijs hebben gewonnen voor het mooiste sanitair van Griekenland. Klopte! En zoals altijd een zeer vriendelijk ontvangst. Camping ligt tussen twee dorpjes in, Kala Nero en Kato Gatzea, allebei met een baai vol terrasjes en ook beide op loopafstand. Camping heeft ook een eigen (zand)strand. Er werd gezwommen in de zee, maar ik durfde het nog niet aan. Wel mijn badpak vast klaar gelegd.

Uiteindelijk bleven we hier een hele week, want verder niks te wensen.

Eigenlijk hebben we buiten het lopen naar de dorpjes, het frequenteren van de terrasjes daar en het goede restaurant van de camping niet veel gedaan. Griekenland op je gemak, was het toch?

Aanbevolen: campinghellas.gr/en/

Ondertussen kwam er nog een bekeuring uit Zwitserland binnen. Binnen dertig dagen betalen, maar gelukkig appte Sophie ons de QR-code door. Alles keurig in het Nederlands. Doen ze goed die Zwitsers. Meteen betaald en Remco een standje gegeven.

Vanmorgen dan toch maar vertrokken van Camping Hellas. En toen brandde er opeens een onbekend lampje op het dashboard: we moesten AdBlue tanken. Hadden we nog nooit gedaan. Wel voor vertrek naar “Cor” (dorpsgarage) geweest, die hem voor ons had gevuld. Anyway, gestopt bij een benzinestation, waar we natuurlijk geholpen werden door zo’n aardige Griek, die het spulletje in de auto deed en het geheel nog even met een doekje schoonmaakte. Zulke fijne mensen, die Grieken.

We staan nu aan de andere kant van de Pagasetische Golf, in Agios Serafeim. Zo’n 180 km boven Athene, onze volgende stop.

Volgende keer dus een kattenbel uit Athene, of misschien al wel vanaf Kreta.

So long!