Meteora, Halkidiki en Macedonië

Vanaf Igoumenitsa vertrokken we de volgende ochtend over een mooie route door het binnenland. Grotendeels tolweg. Daarna door de bergen: veel bochtenwerk. Verrassend genoeg zagen we bergen met sneeuw! Die had ik hier eerlijkgezegd niet verwacht.

De wegen zijn hier relatief allemaal goed en de Grieken zijn een verademing als medeweggebruikers na de Italianen. Het aantal benzinestations is werkelijk ontelbaar en de diesel is een stukje goedkoper dan thuis.

Uiteindelijk aangekomen op een camping in Kastraki, waar we buren hadden uit IJmuiden, haha. Gezellig geborreld met deze luitjes.

Na het ontbijt: korte broeken aan en wandelen naar het dorpje. Waanzinnige views op de rotsformaties hier, de Meteora. Het is Unesco Werelderfgoed en Geopark. Vandaar natuurlijk dat die, wel prima, camping zo duur is. We deden een flinke hike en verwonderden ons over de (26) kloosters bovenop die rotsformaties. Je moet echt even naar de foto’s kijken om je een beeld te vormen. Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen om die kloosters daar bovenop te bouwen (met touwen en katrollen dus) en bovenal: waarom????

Na twee nachtjes ging de handrem er weer af. Eerst over kronkelende bergweggetjes met bloeiende amandelbomen, velden vol klaprozen en flitsend gele brem. Later weer over de tolweg, met waarschuwingsborden voor overstekende beren.

Langs Thessaloniki tuften we naar camping Ouzouni Beach (“Greece Secret Paradise” [e-1f60a]) in Nea Moudania. We boekten drie nachten op deze mooie camping aan het strand en hielden ons eerste stranddagje. Vanaf de camping loop je zo het strand op. Natuurlijk even zwemmen in de Egeïsche zee. Aan het eind van de middag stroomde de camping vol met Nederlanders die een rondreis doen van de NKC (“we zijn er bijna”). De eerste burgemeester diende zich al vroeg aan en dirigeerde iedereen goed op zijn plekje: JA KOM MAAR, JA, JA, HOOOOO HOOOOOO STOP, JA KOM MAAR. We hebben ons prima vermaakt moet ik zeggen.

Dinsdag maakten we een rondrit over het schiereiland Sithonia. Een rit van 200 km, maar zeer de moeite waard. We werden getrakteerd op prachtige uitzichten op baaitjes en strandjes. Echt paradijselijk: wit zand en azuurblauw water. Afijn, kijk de foto.

Veel olijfoliefabriekjes met kraampjes aan de weg.

Vanmorgen (woensdag, we zijn al twee weken op pad!) vertrokken van Ouzouni Beach, op naar de volgende stop. We navigeerden naar Edessa, waar de grootste waterval van Griekenland te vinden is. In de oorlog hebben de Duitsers de waterval enigszins gekanaliseerd (ja, met beton). Het geweld van het water was énorm. Je kon achter de waterval doorlopen, wat we hebben gedaan natuurlijk. Ook kwamen we hier een boom tegen van 8 meter doorsnee, 460 jaar oud. Poeh.

We staan nu op een camperplaats zonder voorzieningen en hopen vanavond hier in het dorp Vergina lekker te kunnen eten. Op de camping was helaas geen restaurant, maar dat was ook het enige minpuntje. De camperplaatsbaas hier heeft ons een tip gegeven, dus dat komt vast goed.

Hartelijke groet van ons beiden!