Lefkada

Na het afscheid van de leuke eigenzinnige eigenaresse van de camping in Olympia, trokken we verder door het bergachtige landschap van de Peloponnesos en kwamen terecht op een superdeluxe camping, die eigendom is van Duitsers. Het leek wel een vijfsterrenhotel. Toch maar 1 dagje gebleven. Er was weinig te doen in de omgeving en na oost- en westwaards te zijn gezoefd, zijn we de volgende dag weer verder gegaan. Een grotere tegenstelling is niet mogelijk: we kwamen aan op de meest sjofele camping die je je kunt indenken. Super aardige eigenaren.

We gingen een stukje wandelen richting het “dorp”, was helemaal niks, maar uitzicht over zee (zoals altijd) subliem. Kuierend door het dorp, kwamen we drie hondjes tegen. Luid blaffend kwamen de drie kompanen op ons af. Laat Rem nou gebeten worden door the leader of the pack, een luizig keeshondje met scherpe tandjes. Op de camping gevraagd waar we naar toe moesten. Een ziekenhuis (….) in het stadje verderop. Echt, wat een bende daar. Afijn, wonden werden schoongemaakt met jodium en de arts gaf een recept voor tetanus injectie en antibiotica. Wij op zoek naar een apotheek…. Bijna alles gesloten en degene die open was had geen tetanus vaccin. De camping eigenaren boden aan om om 21 uur nog met Rem naar dat vreselijke stadje te rijden omdat dan een goed geoutilleerde apotheek open was. Ook daar hadden ze echter geen vaccin, maar hij kwam wel terug met antibiotica. Volgende dag belde de camping eigenaresse nog met de apotheek, maar geen eentje had het vaccin in huis. Raar, want het stikt hier werkelijk van de zwerfhonden.

We zijn maar op pad gegaan. En verrek! Na een kwartiertje kwamen we een apotheek tegen die open was. Rem naar binnen met zijn recept. Kwam terug: apothekersmedewerkster had meteen de injectie gegeven. Ook weer opgelost! Best wel even een opluchting.

We reden naar het eiland Levkas (Lefkada zeggen ze hier). Daarvoor gingen we over de grootste tuibrug van de wereld bij Patras. Haha, kost je wel €22,60 tol [e-1f60a].

Leuke camping met heel leuke eigenaar van 84 jaar (kwieke gast, hoor). Mooi zwembad erbij, heerlijke café frappé, wat wil een mens nog meer. Leuk Rotterdams gezin ontmoet aan het zwembad, die vijf maanden rondreizen voor hun oudste kind leerplichtig wordt.

Twee dagen gebleven. Op de Segways naar Levkas stad geweest: gezellig, maar 13-in-een-dozijn Grieks toeristisch stadje. Volgende dag dus weer verder zuidelijk gereden. Potverdorie, weer haakse bochten door de bergen. Echter wel een middenstreep op de weg, dus okee.

We staan nu op camping Vasiliki Beach. Weer aan zee, maar wel een kiezelstrand. Dorpje is vlakbij de camping, 100 meter lopen, en erg gezellig met vele taverna’s en leuke snuffelwinkeltjes.

We kwamen aan de haven de Rotterdammers weer tegen, die de boot namen naar Kefalonia. De zee is weer weerzinwekkend mooi met dat azuurblauwe water. Ik kan me er helemaal in verliezen.

We blijven hier een paar dagen. De route is ten einde. Wat overblijft is vakantie vieren. We zitten nog ongeveer 100 km onder Igoumenitsa, waar we weer de ferry nemen naar Italië. Vandaag geboekt voor de afvaart van 4 juni om 23.59 uur (haha).

Maar wie weet wat de komende dagen nog verder gaan beleven. Blijf meelezen!